Kronika Lechitów i Polaków, napisana przez Godzisława Baszko kustosza poznanskiego w drugiey połowie wieku XIII. Z dawnego Rękopisu Biblioteki Willanowskiey przetłomaczona
Opis
Autor: Godzisław Baszko
Tytuł: Kronika Lechitów i Polaków, napisana przez Godzisława Baszko kustosza poznanskiego w drugiey połowie wieku XIII. Z dawnego Rękopisu Biblioteki Willanowskiey przetłomaczona
Oprawa: Miękka
Format: 14,50 x 20,50
Ilość stron: 304
ISBN 978-83-8064-150-1
EAN: 9788380641501
REPRINT z 1822 r. Kronika Lechitów i Polaków pióra Godzisława Baszko – kustosza katedry poznańskiej w XIII wieku, znanego z dokumentów z lat 1268-1273 oraz zapisek w Kronice wielkopolskiej z lat 1257 i 1265. Została wznowiona w formie reprintu przez Wydawnictwo Armoryka. Niczego nie usunięto, niczego nie dodano, niczego nie dopasowano do współczesnych tzw. poglądów naukowych. Dlatego mamy nadzieję, że Czytelnicy docenią nasz trud. Kronika zawiera dzieje naszego narodu, poczynając od legendy o Lechu, Czechu i Rusie. Autor za jej pomocą wyjaśnia pochodzenie określenia Lechici, przy okazji przytaczając etymologie nazw innych ludów. Za pierwszego króla Lechitów autor uznał Kraka. Jego rządy datował na czasy króla Assuera, czyli Kserksesa I z Księgi Ezdrasza. W ten sposób początki państwa polskiego sięgnęły V wieku przed Chrystusem. Datowanie to jest oparte prawdopodobnie na wiedzy zaczerpniętej z pracy Piotra Comestora zwanej Historia Scholastica. Na jej podstawie autor próbował zsynchronizować historię biblijną z dziejami starożytnych Grecji i Rzymu, a następnie połączyć je z historią Polski. Dlatego na jedną epokę datował panowanie Kserksesa, ataki Gallów na Rzym oraz rządy Kraka. W przeciwieństwie do opowiadania Wincentego Kadłubka, według Kroniki Krak pochodził z Polski i osobiście założył Kraków. Autor dzieła podał, że wcześniej to miejsce zwano Wawelem, co jest najstarszym znanym zapisem nazwy wzgórza. Pominął też opowieść o smoku wawelskim, wspominając jedynie o bratobójstwie między synami Kraka, w wyniku czego tron odziedziczyła córka władcy, Wanda. Opowieść o Wandzie też znacznie różni się od wersji Wincentego Kadłubka i jego naśladowców. Władca niemiecki postanowił zmusić władczynię do małżeństwa. Wywołał więc wojnę, którą przegrał. Pokonany popełnił samobójstwo, a jego rycerze złożyli hołd Wandzie – uznali zwierzchność królowej i jej następców. Wanda zaś, po przyjęciu hołdu skoczyła do Wisły, składając ofiarę bogom, którym zawdzięczała zwycięstwo. Zrelacjonował też rządy Lestka I i jego walki z Aleksandrem Wielkim oraz panowanie Lestka II. Syna Lestka II jako pierwszy nazwał Lestkiem III. Państwo Lechitów za rządów Lestka III miało sięgać do Morza Północnego i obejmować między innymi Westfalię, Saksonię, Bawarię oraz Turyngię. Przy okazji autor podjął się drugiej próby datacji. Według niej Lestek III umarł za panowania cesarza Nerona. (za: Wikipedia.pl)
Poczet xiążąt i królów polskich, stosowny do następującej Kroniki:
W Pierwszym Oddziale
Krakus I
Krakus II
Wanda
Leszek I
Leszek II
Leszek III
Pompiliusz I
Pompiliusz II
W Drugim Oddziale
Piast
Siemowit
Leszek IV
Ziemiomysł
Mieszek I czyli Mieczysław
Bolesław I Chrobry
Mieszek II
Bolesław Mieszkiewicz
Kaźmierz I Mnich
Bolesław II Śmiały
Władysław I
Bolesław III Krzywousty
W Trzecim Oddziale
Władysław II
Bolesław IV Kędzierzawy
Mieszek III Stary
Kaźmierz II Sprawiedliwy
Leszek V Biały
Mieszek III powtóre
Władysław III Laskonogi
Leszek V powtóre
